Van afzien op de berghelling tot helemaal zen in het boeddhistisch klooster
We hebben een rustdag. Na 7 intensieve fietsdagen over de nog niet gerealiseerde EuroVelo 8 hebben wij die verdiend. Bovendien zitten we in het toeristische Sitges aan de Middellandse Zee waar het zo buiten het hoogseizoen goed toeven is. Heerlijk weer, overal leuke barretjes, strand, zee, wat wil je nog meer? De perfecte plek om even lekker te relaxen.
Dus wij gaan fietsen in Parc del Garraf. Honderden meters klimmen. In de brandende zon. Naar een boeddhistisch klooster op een berg.
Zen bezwijken in de zon
Dit wilde idee is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Bij het voorbereiden van deze fietsreis hadden we al gezien dat er in het natuurgebied Parc del Garraf een boeddhistisch klooster verstopt zit. En dat is zo’n ding, daar kunnen we natuurlijk niet gewoon aan voorbij fietsen. Dus trekken we ook vandaag weer de fietsbroek aan, halen de fietsen van het slot en beginnen vol goede moed aan een heerlijk zen dagje.
Nou.
Lekker.
Zen.
Hoor.
Denk ik een half uur later wanneer ik mij in de volle zon met 30 graden een steile gravelweg omhoog trap. Bregje en Merijn fietsen voor mij uit, duidelijk een stuk minder onder de indruk van deze eerste helling. Ik moet echt even bijkomen in de schaduw, maar gelukkig gaat het daarna een stuk beter.
Voor zover hellingen van 15% dat toelaten dan…
Wandelen en fietsen in Parc del Garraf
Fietsen in Parc del Garraf is iets wat meer mensen doen. Voornamelijk mountainbikers, want alleen daarvoor lijken de Spanjaarden bereid om op een fiets te stappen. Ook komen we heel wat wandelaars tegen en worden we regelmatig gepasseerd door auto’s. Niet dat het daarmee druk is ofzo, maar er zijn hier duidelijk meer mensen een dagje weg dan dat we tot nu toe tijdens onze fietstocht hebben gezien.
Niet zo vreemd trouwens, want het landschap van Parc del Garraf is schitterend. Bergachtig, naaldbomen die heerlijk geuren, kleine wijngaarden in de dalen en weidse uitzichten vanaf de toppen. Een aanrader dus – als je van een beetje afzien houdt. Maar dat geldt eigenlijk sowieso voor onze fietstocht in Spanje.
Toeristische trekpleister op een berg
Na een kleine 13 kilometer bereiken we onze bestemming en komen we aan bij Sakya Tashi Ling. Een heus boeddhistisch klooster in de Spaanse bergen, dat is wel weer even iets anders. Maar een idyllische plek waar je monniken hoort chanten en je jezelf helemaal tot rust voelt komen, is het niet. Tenzij je heel erg zen wordt van hordes Spaanse dagjesmensen die een plekje voor hun bolide op de overvolle parkeerplaats zoeken.
Blijkbaar is dit een toeristische trekpleister van jewelste. Hadden we even niet zien aankomen.
Maar goed, fietsen op slot en met nieuwsgierige blik sluiten we aan bij alle andere bezoekers. Nu we hier zijn, willen we de boel ook wel even goed bekijken natuurlijk. Dat blijkt alleen mogelijk te zijn onder begeleiding van een gids. Alleen met een tour (in het Spaanse) mogen we het landhuis in dat het klooster annex de tempel blijkt te zijn.
Prima joh, doen we gewoon.
Klooster in rococo-stijl
We halen wat lekkers in het restaurantje om de tijd te doden (en we hebben natuurlijk gewoon trek van dat gefiets) en mogen dan achter de gids aan naar binnen. Dat is een… bijzondere ervaring.
Niet zo zeer het achter een gids aan lopen, maar wel het feit dat dit boeddhistische klooster in een landhuis-in-rococo-stijl is gevestigd. Dat geeft een nogal bijzonder effect: ingelegde motiefvloeren, overdadig behang, gouden kandelaars, opzichtige meubelen, plafondschilderingen van engeltjes en met daartussen grote boeddha’s – zowel beelden als schilderijen. Niet helemaal de vibe die we zochten, wel leuk om een keer gezien te hebben.
Bovendien is er buiten een grote stupa met een hele reeks gebedsmolentjes eromheen. Dat voelt een stuk authentieker, dus we lopen snel nog een rondje voordat we weer op de fiets springen.
Misschien dat we een volgende keer naar Bhutan kunnen fietsen?
Een welbestede ‘rustdag’
Onze route terug naar de camping is dezelfde als die van de heenweg. Niet heel afwisselend, maar het landschap van Parc de Garraf is zo mooi, dan maakt het echt niet uit of we diezelfde weg al eerder hebben gezien. Het is bijna jammer dat we niet nog meer door dit natuurgebied kunnen fietsen, maar de rest van de EuroVelo 8 roept ons nou eenmaal*. Morgen fietsen we verder, Barcelona in!
(Of dat is in ieder geval het idee…)
*En de sangria op de camping ook!
Leuke verhalen! wanneer komt het vervolg?
Groet Michel
Hoi Michel,
Bedankt!
Enne, je hebt helemaal gelijk: ik moet de rest van onze avonturen eens uitwerken. Maar ja, we gingen weer fietsen en toen bleef dit weer liggen… 😀 Maar het vervolg komt eraan hoor en is zeker niet vergeten!