Van regenbuien tot gesloten campings
We zijn nog maar een halve dag in Barcelona, maar het voelt aan als een halve week. Door een stad struinen is echt wel even anders dan de hele dag op de fiets zitten. Maar goed dus dat we vandaag weer verder gaan! Etappe 8, we zijn er helemaal klaar voor!
De fietsen en de bagage worden weer 4 trappen naar beneden gezeuld. Bregje zet de gpx file van de route in de fietsnavigatie en we zijn klaar voor vertrek. Naar de beste churro’s bar van de stad, welteverstaan, want we kunnen natuurlijk niet fietsen op een lege maag. Maar wat blijkt? Uitgerekend vandaag hebben ze geen churro’s…
(Is dit een trend in Barcelona? Wil je uitstappen op een station, rijdt de trein daar straal aan voorbij. Wil je naar een park, is het vol en mag je er niet in. Wil je churro’s eten, zijn er geen churro’s. Aaaahhh….)
Verrassingen en gebaande paden
We vullen onze buikjes met een ander ontbijt en stappen weer op de fiets. En na een paar 100 meter weer eraf, want onze route brengt ons (zeker niet toevallig) naar Plaça de John Lennon. Gaaf pleintje dat een eerbetoon is aan John Lennon. Toch grappig om zoiets in een stad als Barcelona te vinden.
Waar we ook langs komen en wat een stuk minder verrassend is, is de Sagrada Familia. Even kijken of het al opschiet met de bouw, maar we gaan al snel verder, want er moet nog bijna 50 kilometer gefietst worden vandaag. De toerist uithangen doen we wel weer een andere keer.
Toch blijven we onverwacht nog lang in de stad. In ieder geval langer dan ons lief is. We zijn nog maar een paar kilometer onderweg of het begint te regenen. Jakkie! Snel schuilen we onder het gebouw van het Museu de Ciències Naturals de Barcelona.
Toch fijn dat we ze meegenomen hebben…
Als er iets is wat we graag voor niets meenemen, dan zijn het wel de regenpakken. Maar we staan ons nou al bijna een uur onder dat museum te vervelen en het lijkt er niet op dat het ooit nog droog wordt. Met enige tegenzin trekken we dan toch maar de regenpakken aan en gaan we weer verder.
We fietsen langs de Middellandse Zee. Die heerlijke, blauwe zee en de goudgele stranden en al die bruisende beach bars… O nee, niet dus. Alles is grijs. De stranden zijn verlaten. De beach bars gesloten. We hebben natuurlijk wind tegen en krijgen de regen vol in het gezicht.
Fietsen in Spanje. Echt genieten.
Doorfietsen ja, inspirerend nee
Gelukkig klaart het langzaam maar zeker weer op. In eerste instantie is het nog een regenjas-aan/regenjas-uit/regenjas-aan spelletje, maar uiteindelijk kunnen ze echt opgeborgen worden. Het wordt zelfs nog warm als we een stukje landinwaarts fietsen om een drukke doorgaande weg te vermijden.
Dat ommetje van de kust af is trouwens ook best een welkome afwisseling. Toegegeven, het fietst prima zo lekker vlak langs de kust. Geen verrassingen met geitenpaadjes of hellingen van 10 procent. Wel een landschap dat niet heel erg inspirerend is. De Spaanse kust is hier volgebouwd en we fietsen parallel aan het spoor en de doorgaande kustweg. Niet echt om over naar huis te schrijven dus.
Maar die modderplassen waar we doorheen moeten baggeren op die veldweg kunnen we dan eigenlijk wel weer missen…
Eindigen we etappe 8 slapend onder de brug?
Het is nog een klein stukje naar de camping en we kijken ernaar uit om ons tentje weer op te kunnen zetten. Met wel 5 campings op een kluitje is de keuze reuze. Alleen blijken ze alle 5 gesloten te zijn!
Nou, daar staan we dan. Bedremmeld naar de slagboom van de vijfde en laatste camping te staren. Bregje is het nog gaan vragen bij de receptie. Er zijn namelijk wel mensen. Ze zijn alleen niet zo gastvrij. De campings blijken alleen open te zijn voor mensen die er een stacaravan hebben. En 3 vermoeide fietskampeerders? Die willen ze er echt niet bij hebben!
Aan de kant van de weg zoeken we op internet snel naar een betaalbaar hotel dat nog een kamer voor 3 personen heeft. Gelukkig vinden we er 1 in een dorpje verderop. Dus hup, nog een paar kilometertjes erbij! We kunnen het!
En zo komen we aan bij een schattig hotelletje in Canet de Mar. Onze fietsen mogen op het binnenplaatsje en wij kunnen lekker bijkomen op het dakterras dat bij onze kamer hoort. Niet helemaal hoe we het gepland hadden, wel een heerlijk plekje. Een verrassende afsluiter van etappe 8.